Bu aşkın!..



Kurumaya yüz tutmuş vadi,
Yere düşen tek tek yaprak,
Şöyle derin anlayışla baksan,
Yeşermeye hasret toprak…


Burada yanında olsaydı,
Onu yanaklarından öpersin,
Aşkın ellerini tutarken de,
Onu bulduğunu söylersin…


Ateş düştü kül olduk,
Külü aştık közdeyiz,
Gönül emretti sonu bu,
Çağrıldık, işte, izdeyiz…


Havaya çizilen aşkını,
Yağmur bulutu süpürdü,
Yağan yüreğine yağdı,
Aşkın yücesine götürdü…


At, kuş, sığır ve koyun,
Hepsi seçer bir sürüden,
Çiçeklere konan kelebek,
Görür bulur ta beriden…


Kader adamı oluverin,
Eller boş, gönül taşkın,
Kendi sıcağınla soğurken,
Kader, alna dönük, bu aşkın…


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.


26.02.2015