Ey gözü kararmış sözden anlamaz,
Daveti vardır da kulak çınlamaz,
Tıkar belleğini kıymet dinlemez,
Kalmadı insanlık, perişan kullar.


Zalimler türüyor zulümler bitmez,
Zerre insan olan hayvanca gitmez,
Gaddar olanlara lafta kar etmez,
Kalmadı insanlık, perişan diller.


İnsanlık kan ağlar kadeh ellerde,
Doğru kelam sanır yalan dillerde,
Hakk’ı terk eyleyen batıl yollarda,
Kalmadı insanlık, perişan yollar.


Her insan bir güldür dünyada açan,
Sanma insan durur hizmetten kaçan,
Hakk İslam Dini’ne savaşlar saçan,
Kalmadı insanlık, perişan güller.


Dünya kan kokuyor yürünmez oldu,
Havada kuş uçmaz, barutlar buldu,
Yılanlar sürünmez, çiçekler soldu,
Kalmadı insanlık, perişan yeller.


Yağmur yağar, kar yağar, yerler ağlar,
Gelin olmuyor o güzelim bağlar,
Gözler mi kör oldu anlamaz sağlar,
Kalmadı insanlık, perişan seller.


Parçalandı ocak güler mi yüzler?
Anne, baba, evlat hasreti közler,
Ah, Cemal Asr-ı Saadet-i özler,
Kalmadı insanlık, perişan eller.



Cemalettin GÜRPIPAR