5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1066
Okunma
Zaman pespaye hale geldi,
zalimin dudaklarında.
Tevazu yorgunluğu çökmüş,
Gözlerimin şefkat yuvasına.
Umar dediklerini umanlardır,
Korkularından saklananlar.
Terkedilmiş bu şehirde
Binlerce çıkmaz sokak var.
Annem adımı kulaklarıma
İkindi ezanıyla okuturken,
Nedense anlamını hiç sormamıştı.
Aşk dedikleri;
Kalbin ılıman iklimlerinde sıkışan ikilem.
Kimse söylediklerime inanmamıştı.
Zaman;
Aklımın içinde durdurduğum
Siyah beyaz vesikalıklardı.
Adını unuttum mevsimlerin.
Sözcüklerimi kerteledim takvimine,
Belki senin kum saatindeki
Zaman tükenip erir ellerinde.
emre
Cevap Yaz