Gündüz gecenin başucunda.

Bekaretin gururuyla

Siyahı çıkarmakta



Yalnız ve tutkulu

İnceden bir yolculuk başlıyor

Zeus’a isyankar.

Beyaz düşlere düşer gibi.





Prometheus’a sevdalı,

Kanat çırpan sayısız güvercinle

Üşüyen bir hayalin

Peşinden koşmaktır bu.

Telaşlı bir soğuğun koynuna girip

Ocak başında sonra

Ter ter beyazlamaktır bu.





Şubat’ın gizli bir hesabı mı var?

Her sessiz beyaz düşüşte

Takıp mevsimini peşine

Neşeli çocuksu bir melodiyle

Ateşiyle Prometheus saklı




Gözyaşıyla okşayıp toprağı,

Biriktirip kanatlarında ütopyayı

Sonra yavaşça gerip yayı,

Gökten milyonlarca oklar fırlattı.





Sen Prometheus!

Zeus karanlığından ümide götür bizi.

Yarını bizim için gör,

Uçsuz bucaksız bir beyazla kutsa

Koru günümüzü.






Kuğular gibi gizli göllerde

Sert buzullar gibi kutuplarda

Şubat Zeus’a isyancı




Gölge gölge,

Duman duman,

Nota nota,

Kol kola girmiş,

Her kar tanesinde cemreler saklı.






Siyah sıyrıldı günün üzerinden.

Pak bir rüyadan uyanmak gibi.

Sarılıp kefenine ölürken,

Anne sütünde yıkanmak gibi.




Bu Şubat,

Nasıl da sessiz ve gururlu

Dağda, toprakta, ağaçta

Çatıda, bacada, yaprakta

Geniş yaylardan atılmış,

Prometheusla barışık

Yorgun, cesur ve umutlu

Kar vurgunu yürekler saklı.


HARUN ÖZMEN