güzelliğin on par eder,
sözüm güzelliğine değil...
canım azımda,
sözlerinde can verir...
sen sen diye tüketilen ömürden kalanlar neye yarar...
sensiz alınan nefesin üstü kalsın,
sensiz bakılan tüm dünya nimetleri eksik olsun.
senin dokunmadığın ekmeğin kokusunu kim duyarsa duysun,ben istemem.
yanında uyanmadığım bir yatak ne kadar rahat olursa olsun.
yüzün sürmediğin tüm yastıklar diken bana.
ne yaparsam yapayım,
olmuyor senli olduğu gibi.
kimse senin verdiğin can acısını ve aldığın gönül hafifliğini vermiyor...

gülen yüzüm,
acılarımı örten maskelerim.
sensizliğin dayanılmaz ağırlığı,
öldürmüyorsada kalbimi,
güldürmüyorda eskisi gibi...

en çok kiraz mevsimini,
ençok kiraz mevsiminde sabah yanından kalkdığım yatağı,
en çok seni,
özlüyorum bu yaşamda...

kokunu senden başka kimsede bulamıyorum,
yüzünü,
ellerini,
kaybettiğim ne varsa,
acıyla ve özlemle kazınmış hafızamda,bulamıyorum.

dilimin ucunda adın.
gözbebeklerinin içinde benim canım.
sevmek bu kadar güzeldi sende,
ne kadar yakışmışdı ikimize.
istanbul sevsin artık seni.brn