MADDE 1

Şiirlerin daima gül kokmalı.
Herkes ona hayranlıkla bakmalı.
Olur ise çıkarmalı-sokmalı.
----O şiiri kaldır çöpe at gitsin.
----Veyahut da şu çeneni tut gitsin

MADDE 2

Şiirinde ruh olsun, mana olsun.
Baba, dede, kardeş ve ana olsun.
Tutturursan ille de dana olsun.
----O şiiri kaldır çöpe at gitsin
----Vayahut da kuluçkaya yat gitsin.

MADDE 3

Yak bir cigara da dumanı üfür.
Şiirlerin olmalı püfür püfür.
Eğer ille edeceksen çok küfür.
----O şiiri kaldır çöpe at gitsin.
----Veyahut da soba gibi tüt gitsin.

MADDE 4

İster isen bahset yırtık hırkandan
Delik ceplerinden, eski parkandan.
Lakin sövgü yiyeceksen arkandan.
----O şiiri kaldır çöpe atgitsin
----Veyahut da yakacağa kat gitsin.

MADDE 5

Olma sakın alemin dangalağı.
Sanmasınlar seni bir bal kabağı.
Diyeceksen ‘’Ben yarattım bu dağı’’
----O şiiri kaldır çöpe at gitsin.
----Veyahut da sille şamar tat gitsin.

MADDE 6

Söyleyeyim ben şiirin farzını.
Öncelikle iyi belle tarzını.
Sin-kaf ile eyliyorsan arzını.
----O şirii kaldır çöpe at gitsin.
----Veyahut da necaseti yut gitsin.

MADDE 7

Öfke dersen hem olmasın hem olsun.
Ufak at ki civcivlere yem olsun.
İstemezsen yaren sende cem olsun
----O şiiri kaldır çöpe at gitsin.
----Veyahut da ne’ydeceksen et gitsin

MADDE 8
Şiirinde edep ve usül olsun
Nihaventten, hicazdan fasıl olsun.
Lakin dersen ‘’Hekese asıl’’ olsun
----O şiiri kaldır çöpe at gitsin.
----Veyahut da ye kıçına şut gitsin.

MADDE 9

Yazdığına hiiişşt diyen oluyorsa
Okudukça kııışşşt diyen oluyorsa
Hele sana puşt diyen oluyorsa
----O şiiri kaldır çöpe at gitsin
----Veyahut da kara yere bat gitsin.

MADDE 10

Sami der ki kendimedir son arzım.
Her şey güzel olsun benim tek arzum.
Baktım ki bitiyor pilim ve şarzım.
----O şiiri kaldır çöpe at gitsin
----Veyahut da şiiri unut gitsin.