Aslında benim korkularım yoktur
Hani içine sinmez ya hiçbir şeyler
Gülücüğü rüzgara kaptırmış gülün
Katresi buluta gizlenmiş rahmetin

Uzak bir yer ararken kendime çok didindim
Saklanmak saklamak bir ben bilinin içinde

Güneş bağrında parçalanınca
Çekincede kalır ay doğmaya
Yıldızlar düğüm dizilir boğazına
Atsan kendini denizler kirlenir

Bir kötü filim şakası ‘’tüh yine ölemedim’’
Gürül gürül akıyor hayat cıvıl cıvıl insanlar

Sizin hiç ölümü his ettiğiniz olurmu
Şöyle mi deseydim daha doğru olur
Ya ölüm sizi ölmeye mecbur etti mi
Bazen çok sapıkçadır düşüncelerim

Tutup kendimi herkeslerin yerine koyarım
Yetmezmiş gibi her hesabı kendime sorarım

Sevmeleri hesaplıyorum hep aklımca
Sevgiyi makaslayıp alıyorum içinden
Ne kalır matematikselinde evrenselin
Bir incinme var kaburga kemiğimden

İnsan benim aynam insan benim yüz sürdüğüm
Yüzüm kirlenip kıblem şaşınca kendimden muaf

Ahmet Coşkun