asırlardır örgüt kurmak işimiz
örgütün başına geçirmek kişi
bir düzen sağlasa da güneşimiz
hep düzeni yakar dünya ateşi

zorla müsaade isteyip halktan
kaç hanedan zulmü ile mat dedi
divandan cılk çıktı cılklar da mülkten
taş üstüne bir taş koy çık kat dedi

nemrutlar düştükçe çıktılar göğe
firavun rabbinden istedi denklik
sonra düşünenler çıktılar dağa
kalplerine düştü nefsine cenklik

düşündü iyi de kötü de her an
kalemler kitabı meydana sürdü
meydanda rabbini aradı insan
iyiler kendini canana sürdü

dolu dizgin hudutlarda bir ömür
kan ve ter içinde yaşadık bizler
aynı sırda muhkem elmas ve kömür
gerçek dedi ben sen bizler ve sizler

ancak çat kaşını artık bu hale
düzen denen yapı namert ceberrut
düşürdü milleti bin izmihlale
sanki millet olmuş firavun nemrut

artık düzen için okunsun dua
isterse palyaço bizi güldürsün
son devri karanlık bulunmaz şua
zulümkar olanlar beni öldürsün

tribünler sevsin zulümlerini
hepimizi diri diri gömsünler
dünyevi gönlümün en dip yerini
gömenler ruhumdan hep nur emsinler