şeytanlar şölen yapar şimdi
ölü düşlerimizin üstünde dans ederek
çekerler pis nefeslerine cinayet sigaralarını
isyan dumanıdır genzimize dolan
dağılır puslu denize, gri göğe
bir odakta toplanır haykırmamız
dövülen öldürülen tecavüz edilen kadınları
gömme töreninde


eski yüzünü arar kadınlar
o erkekler için süslenip boyandıkları
neden yere düşer parçalanır erkek
cinsel bir nesneden ibaret olan o
göğün kararmasından medet uman rezillik
bir dize yazmaya bile değmeyen
ağlar inceden her şey, gece örter
nazlı bir bakışa değer kalemim


bu nasıl bir tarih süreci, akıp gitse
hızla kayan bir kayık gibi buz tutan yoldan
bizden yana hep ters yüzle bakan
şikâyet kapılarını sürgüleyen erk’ek güç
yeni bir zamana ışınlansa
o insan olarak görse kadını
istemez çiçek melek
tanısa kadın can, var, var eden varlık


ve önce kadın sahip çıksa kendine
varım dese senin yanında her savaşa
yerini alsa sevgi fatura ödemese boş yere
sevgisiz adamların kirli bakışlarında çoğalan
aralarındaki derin uçuruma
nasıl çiçekli bir bahçe olur hayat
el ele, omuz omuza
çatılır evin çatısı..









16- 18. 02. 2015 / Nazik Gülünay