Bir ağaca yaslamışım ruhumu,
Gıcırdayan tabure kaldıramıyor yükünü,
Rüzgar yaprakları savuruyor içimde,
Sessiz sokak bekleyişte...

Gözlerimde yıkılmaya meyilli bir sahaf,
Toz tutmuş umutları raf raf,
Belkide yıllardır aradığın bendim,
Titreyerek uzanıyor kitaba ellerim.

Siyah bir çift göz beliriyor üstünde,
Saçları yalnızlık esiyor.
Bir sahaf çay ısmarlıyor,
Rüzgarın açtığı sayfayı,bir yaprak bölüyor.

Yazanlara ilişiyor gözlerim;
Beklemek sonu gelmeyen umut,
Dizelere sığmayan hasret,
Yalnızlıkla edilen sohbet,
Şemsiyesiz yağmur dualarından ibaret...

İki şeker atıyorum çayıma,
Yalnızlık sıkışıyor yanıma.
Sessiz sokak bekleyişte,
Ben de eşlik ediyorum kalemimle...