düşün sessizliğin perçeminde
şiirleşen bir kenti
avuçlarını ovuştururken
siyah bulutların gölgesinde
bir ikindi vakti
aşkı düşle
daha öncesi yok gibi
dalacaksın işte o vakit
sığ bir denizin
üstüne basılana dokunduğu yerde
maviye çalan berrak olacaksın
sonsuz bir dinginlikle
hissiyatlar sınırsızlaşacak
zamanın uçsuz uğultusunda
ve sen beni düşle o vakit
tamda ortasına yansıyacak şekilde
yeşile çalan maviliklerin berraklığında
ben sana varacağım
rüzgarsı bir eda ile
daha tamamlamadan seviyi
varlık çökecek üstümüze
olmayanın çevresinde
şimdi ağır ağır kapat gözlerini
ve unut sana dediklerimi
yeniden düşle
istediğin varsıllığı
ipek bir boşluğun tüm döngüsünde
başka isteklere kanca at
her bir yenisi
senin özgür kılındığın lahzalar olacaktır
elini uzattığın
ya da hiç bir zaman
yok gibi bir ifade olan bu sonsuzluğa