AYRILIYORUZ ARTIK
Güneş doğmadan bu şehre geldim
Güneş batmadan bu şehirden ayrılıyorum.
Valizim ve yüreğimle gidiyorum
Bilmediğiniz memleketlere ve çok uzaklara.
Size hoşçakal diyorum bu okuldan
Anılarım geçiyor gözümün önünden.
İlk tanıştığımız o günü hatırlıyorum
Ve bu son günü düşünemiyorum.

Bu güzel günlerin sonuna varıyoruz artık.
Yüreklerimize hüzün bulutları çökmüş
Ayrılık habersizce aramıza demir atmış.
Biliyorum ayrılığın tarifi yapılmıyor
Ama ayrılığı bana soracak olsanız:
Ayrılık, ölüm, acı eşmiş derim.

Yarın güneş yine doğar ve batar
Geceler gündüzlere gündüzler gecelere varır.
Arkadaşlıklar, dostluklar da
Bir gün ayrılığın içine karışıp gider.
Geriye baktığımızda hayatın ortasında yalnız kalmışız.
O zaman bu okulda yaşadığımız her şey
Ansızın yüreğimizin kıyısına vurur
Anılar içimizden taşarak gözlerimiz dolar
Ve sessizce bir köşede yalnız ağlarız.


Ayrılıyoruz artık bu okuldan ve birbirimizden
Ne bir seda ne de bir gülüşle sessizce ayrılıyoruz.
Herkese ve her şeye elveda diyerek ayrılıyoruz.
Ölüme sözümüz yok Allah’ın emri
Ayrılıklara kızıyorum haksızlıkların ta kendisi


Bugünlerde çok hüzünlüyüm size karşı
Gözlerim dolu dolu
Yüreğim sessiz ve çaresiz ayrılığa karşı.
Ayrılık düğüm atmış dilime konuşamıyorum.
Uzaklara bakıp bir teselli arıyorum
Onu da sizden ayrı hiçbir yerde bulamıyorum.