Geri çektim pembeyi mehtaptan karanlığı geceden
Aldım yağmuru buhardan buluttan ağaçtan aslına suya verdim
Her şeyi toplayıp böldüğümde yalnızlık çıkıyordu karşıma
yoksullaşıyordum
Yitiriyordu cazibesini arayış
Kıvranıyordu akıl gizlerin dehlizinde

Küçük şeyleri büyük düşünüyordum
Büyükse suç günah bunalım
Esirdim tutuklanmıştı bilgi ve sezgi
Ne zamandır bir başıma yaşıyordum içimdeki adada

Çok sanılan bir hiçti yaşam
Yetmez alaycı kısır
Özlemim uçmaktı bilinen zamanın ötesine
Mecburiyetime gömülüydüm

Mevlana ve Yunus çağırdı gittim
Genler göremediğimiz etkenler etkileşim
insan dedim
Kurt doymazlığı aslan pençesi
Yılan kıvraklığında tilki
Attıkları hedef tam on iki
Çaresizlikte iyi niyetli çarede kalleş
İnsan yapısal bir rezalet
Aklı başına gelinceye kadar
Ki
yüzyılların binyılların yaşama geçiremediği sevgiye bak
Hani gemiler köprüler yollar dedim

Gelişimde ölümler içinmiş
Her gün biraz kopmuyor mu kıyamet
Ne dünyaya insan değer
Ne insana dünya
Yalnızlık ve hamallıktır bize kalan
Gözyaşlarım hayatı tuzlar kokmasın diye
Nedir yaşamanın sırrı dedim

Hüzünlü bir suskunlukla
Çaresiz bir bakış takınarak dinlemekteydiler
Korkuların ışınladığı tahribatla
Acının lavlarında yanmaktaydı umut
Dengede değil ki acı ve mutluluk
Berabere bile kalamıyoruz yaşadığımız hayatla
Cennet ve cehennem konu edilseydi doğmadan
Kim isterdi böyle bir sınav
Yaşamak nedir Allah aşkına

Yunuslar köpek balıkları
Serçe kuşu kartal
Sel deprem hastalık acı
Ve neden bir insanın gücünü başka insanların güçsüzlüğü tamamlar

Yaşamak suç günah gibi
Arınmaksa yok olmak
Şaşkınlığım şaha kalkmıştı
Vurgun yemişti hırsım
Aklıma akıl gerek
Yoksa utanmasın ölüm gelsin bana dedim

Ağlamaya başlamıştı Mevlana
Yalvarıyordu Allaha Yunus
Sonra
iki kelime çıktı ağızlarından
Sus
Kuluz
Sustum.