Ne acıdır ki miadını doldurmuş bir çağda
Hala seni hatırlayabiliyorum
Gözlerimin kıyısına vuran ıslak hayaller ile
Unutmak zormuş anladım
Belki de ben bir şairim
Gerçi bunun dahi farkında değilim

Herkes nereye gitti ,bir ben mi kaldım geride
Kalbimde garip bir sızı, kalbimde ayetlerin sıcaklığı
Leyla’nın sevdasından çoktan geçtim
Ayaklarım çöl sarısı,adımlarım Mecnun’un peşinde
Aşk arayıştan ibaretmiş, anladım
Belki de ben bir şairim
Gerçi bunun dahi farkında değilim

Günahlar kara ,pişmanlıklar kuru ,ölüm henüz çok taze
Ölüm sonsuzluğa açılan bir pencere
Akıbetim ise rüzgara direnen mum alevi
Yağmur öfkeli ,yağmur taşırıyor denizleri
Üşümenin ismi yalnızlıkmış ,anladım
Belki de ben bir şairim
Gerçi bunun dahi farkında değilim

Ne zaman uzaklaşmak istesem kendimden
Şehirler yürüyor ,ışıklı şehirler gecenin içinden
Kitaplar da anlamıyor artık meramımı
Çözmesi zor bir düğüm parmak uçlarımda
Yürüdüğüm her yol neden sana çıkıyor
Neden sende son buluyor düşlerim
Vazgeçtim konuşmaktan ,yazmaya yemin ettim
Belki de ben şairim
Gerçi bunun dahi farkında değilim

Allah’ım ben neden böyleyim
Neden sorular cinnet geçiriyor beynimin içinde
Zaman yenilgi,zaman geçmişin külleri
Mutluluk sıcacık ,mutluluk anlık bir gülümseme
Beni anlatır durgun bakışlarım
Seni hep seni hatırlatır şiirlerim
Yazmak yaşamakmış ,anladım
Belki de ben bir Hiç/im
Gerçi bunun bile farkında değilim …