I

Bir varmış bir yokmuş
Evvel zaman içinde
Uzak bir ülkenin şirin bir vadisinde
Kırmızı üzerine siyah benekli
Obur mu obur
Mutlu bir uğur böceği yaşarmış

Rüzgarla bir o yana bir bu yana koşuşur(muş)
Bahtsızların parmağına konar umut olurmuş
Sabah güneşiyle açıp çiçeklere, kuşlara
Ay ışığıyla solup yıldızlara dost olurmuş


Dağlar olurmuş geçit olsun diye aşıklara
Yollar olurmuş kavuşsun diye sevdalılar vuslata
Yağmur olurmuş çatlamasın diye avurtlar aşka
Mutlu olurmuş çocukmuş gibi hala

Sonra bir gün, her şey değişivermiş
Sonra bir gün onu görüvermiş…

II

Kırmızı üzerine siyah benekli
Çalımlı mı çalımlı
Gülünce güller kıskandıran
Gelincik…

Kendi başına buyruk
Kırların gelini
Arsız ve belki de bu yüzden güzel gelincik…

Görür görmez vurulmuş uğur böceği
Utanmış en başta, kim bilir, belki çocuklar gibi
Birlikte oyunlar oynamışlar pervasızca
Ağır ağır, âşık olur gibi…

Buğday başakları gibi sevmiş onu uğur böceği
Sabah alınan sıcacık ekmeğin buğusu gibi
Yağmurlu bir günde camdaki çizikler gibi
Bayramlık jilesiyle uyuyan kızlar gibi sevmiş onu


Sonra ne olmuşsa olmuş
Sonra kış gelmiş…




III


Nasıl olduğunu bile anlamamış uğur böceği
Bir gecede gelincik, aniden kayboluvermiş
Onu önce gecenin soğuk sarı ışıklarında aramış
Ama bulamamış
Defalarca kez eşelemiş toprağı gücünün yettiğince
Sadece elleri , hep elleri kanamış
Karlar yağmış üstüne, vazgeçmemiş uğur böceği
Kulaklarını tıkamış kış uykusuna çağıran arkadaşlarına
Ve kış, o kadar şiddetli geçmiş ki
Parlak kırmızı kanatları donup düşüvermişler öylece…

“Artık sadece bir böcek olmuş uğur böceği,
Arkadaşlarının alay ettiği
Kara kuru, istenmeyen
Çirkin bir böcek…”


Bayramlar gelmiş geçmiş
O kadar acı çekmiş ki uğur böceği
Gökyüzü olmak istemiş Allah tan
Ve Allah özlediğinde yağmurları olsun diye şiirler vermiş
Her ağladığında şiirler yazmış böylece
Rüzgar olup mis saçlarını okşamak istemiş uğur böceği
Yaz akşamlarını vermiş Allah
Buram buram o koksun diye her taraf

Sonra bir gün
Soğuk kış rüzgarları başka topraklardan bahsetmiş ona
Başka bir yerdeki ilkbahardan
Başka bir ilkbaharda başka rüzgarların okşadığı aynı gelincikten)

Sonra dağlar geçit vermez olmuş
Yollar kavuşmaz
Yağmurlarda yağmaz…


IV


Ve bir gün gelincik çıkagelmiş öylece
Gidişi gibi habersiz, sebepsiz,nedensiz
“Ben geldim” demiş gelincik
“Ben geldim bak”,“Artık tekrar seninim…”

Sadece susabilmiş uğur böceği
Çocuklar gibi dudaklarını büzmüş ve susmuş sadece
Gelincikse hiç anlamamış onu
Çünkü hiç üşümemiş gelincik
Hiç şiir yazmamış
Hiç eşelememiş toprağı
Hiç kanatmamış ellerini



Ve gelincik solmaya başlamış
Boynunu bükmüş
Parlak kırmızısı kaybolmuş
Yaprakları kırışmaya ve ölmeye başlamış


Ve daha fazla görmeye dayanamamış böcek
Evladını bırakır gibi
Yitiğini bırakır gibi
Kalbini bırakır gibi
Gitmiş…
Başka bahara bırakıp
Gitmiş…