PAMUKKALE
Yaslanmışsın kale gibi Çökelez Dağına
Kalplerde yaşayan sevgilisin Pamukkale
Tarih olup akmışsın Menderes Irmağına
Dillerden düşmeyen efsanesin Pamukkale.

Ruhları sarar eşsiz manzaranın nefesi
Dinlemeye doyulmaz şırıl şırıl su sesi
Rüzgarların sanki sevgilinin busesi
Alemlerin içinde eşsizsin Pamukkale.

Öyle bir beldesin ki doğa tarih ve hayat
Güzellik sırrı suyun şifa yüklü her nebat
Yoktur bu Dünyada başka bir benzerin hilkat
Dantel nakış gibi işlenmişsin Pamukkale.

Tatlı tatlı okşar teni akan bu ılık su
Bembeyaz pamukla döşenmiş sanki avlusu
Kazınmış Dünyaya eşsizliğinin olgusu
Seyrine doyulmaz bir tablosun Pamukkale.

Ay doğar çökelez’den döner bir başka hale
Bakınca karşıdan sanki ışıktan şelale
Zaferlerle süslenmiş tarihine meşale
Uygarlık aleminde incisin Pamukkale.

Takılmış bir kolyesin Denizli’nin boynuna
Tabiatı tarihi almışsın avucuna
Sevda olmuş girmişsin insanların koynuna
Şu avize altında nurani Pamukkale.

Suların yanıp söner sanki rengarenk çelenk
Yanık bir türkü gibi kızıla dönen gri renk
Hayran bırakır insanı yüzündeki ahenk
Paha biçilmez gerdanlıksın sen Pamukkale.

Mehtap gömüldüğünde yarıya kadar suya
Ömür yetmez seni yaşamaya doya doya
Efsunlusun gören tutulur kara sevdaya
Cihanın harika beldesisin Pamukkale.

28.12.2014
Emin ÇELİMLİ