Bakma öyle !
Kimse farkında değil varlığının
Bu meymenetsiz havada..
Sadece yürüyen bir pardesüden ibaret siluetin.

Bir mahşer aceleciliği,
İtiş kakış bir hengame kalabalıktasın.
İnsan mısın ?
Var mısın ?
Yok musun ?
Bir sayıdan eksik veya fazlasın sadece.

Selamsız sabahsız bir dünyanın
Çivileri sökülmüş çerçevesiz resmisin
Alıştığın her sokağın
Arşınladığın her caddenin
Gördüğün her simanın aslı astarı yok.

Keşmekeş bir çöplük işte.
Adına yaşamak deyip debelenip duruyorsun.
Alnın ak yüzün pak olsa ne yazar.
Haysiyetin, onurun ederi yok
Pul sayıyorlar ,
cep delik, cepken delikse eğer.

Görmek mi istiyorsun ağdalı iltifat cambazlarını
Pespaye gülüşlerini gömerken kadehlere
Yitik bilinciyle,
Cümbüş beyniyle yalpalarken ayakları
İşgüzar devrimler yapar,
Gurur duyar attığı naralarla
Böylece örtbas eder hırpani egosunu.
Ve..
Elinde zanneder kâinatın tapusunu.


Ezilir küçülürsün fakirliğinden
Baş kaldırır yüreğin adaletin hakirliğinden
Umarsız çıkışlar arar aklın fikrin dimağın
Sakın ha yapma !!
Yaftası hazırdır garibanlığın.

Acıma artık kendine acınası insanlara bakıp
Kekremsi cümleler kurma
Ucundan kıyısından eğirip bükme
Tut eteğinden hergele yaşamın.
Kavra avuçlarınla sımsıkı.
Saklanmayı bırak sahte gölgelerden.

Yalnızım diye üzülme
Zaten onlar değil şiirlerimin şırası
Senin gibi gökçek
Senin gibi cevval
Tunçtan yürekliler için mısralarımın şerbeti

Haydi şimdi git !!
Başın dik,
Adımların çöksün toprağa
Ben varım
Biz varız
Avaz avaz arkanda… Dilek USTA