İçimde yarım kalmışlıklarımdan kalan,
Hiçbir duyguyu sahiplenmeye niyet etmedim hiç.
Yaşanmışlıkların güneşini,
Yaşıyamadıklarımın gölgelemesinden korurum.
Duygularım,
Sevgilerim
Benim hazinelerimdir.
Yerini bilen bir sevgiden yana olmadım hiç,
Sevgi,
Deli tayların,
Yılka atlarının,
Deli deli koşması
İnsanın içinde çoşmasıdır.

Neden ve nasıl ket vurulacak ki?

SEVGİNİN,
Hesabını kim tutabilirki?
Hangi hesap cetvelinde geliri ve gideri çizilebilirki..

Her insan, kendi sevgisinin sahibidir,
Kendi gözlerinin gördüğü kadardır,
Yüreğinin çoşduğu kadardır.

Dünyayı sevilecek ve yaşanılacak bir yer yapanda insandır,
Lanetleyip,sürünülecek bir yerde yapan da insandır.
Kaderimiz alnımıza yazılı olsa bile,
Çizgilerin kalınlığından yada sertliğinden sorumlu da, insandır.

Pazarlık unsuru yapılan her bir ömür,
Kumar masasında kaybedilmiş bir ömürdür.
Kadere
Ve
Kazaya imansa,
KAZANMANIN,
Kazancın ilk şartıdır.

Yüzümüzü ve kaderimizi değiştiremiyorsak eğer,
Makyajını kederle yapmamız bize ne kazandırır.

İnsanlığımızın
İmanımızın
Yüreğimizin,
Her yaptığı ellerimizdeyse eğer,
Bütün adisyonu tanrıya yüklemek edepsizlikdir.

Yürekle,
Cesur ve yılmadan,
Bıkmadan,usanmadan,
Kadere ve imana sahip çıkarak yaşamanın yollarından kaçmak,
Kendinden kaçmak,
Yok olmak demekdir.

Kendi kendinin cehennemine odun atmakda var,
Kendi cennetine çiçek dikmekde,
Kimse kimseye,acılarının, yoksunluklarının,fakirliklerinin, zehrini içirmeye kalkmasın.
Kimse kimsenin gözünü acıyla oymaya kalkmasın,
Herkez kendi nefesi,
Kendi cürmünün kapladığı kadardır bu dünyada...
Elemin,kederin olmadığı bir dünya isteniliyorsa eğer,
Kendi yüreğini yıkıyarak ve temizliyerek başlamalı insan.

Kör kuyuların taşlarını örenlerde biziz,
O kuyulara birbirimizi sokanlarda biz.
Kimse kimseden daha az masum,
Yada daha az şeytanın yardakcısı değil.
Kandırmaya kendinden başlamamalı insan.brn