Çığlık 2

bir başlangıç daha
işte geliyor ;
ben susarken
benim kendimi öldürmemem
benim kendimi görmezden ve duymazdan gelmem
ve benim her hangi bir tepkide bulunmamam
bana acı mı veriyor
bilemiyorum
aslında
evet evet bu bana çok büyük bir acı veriyor
çığlığım çılgınlığıma konuşmayı öğrettiği ilk günkü gibi
insanları öldürmemek için
kendimi susturup
söylediklerimi harfi harfine yerine getirmeliyim
bileklerimde ki güven
bana yarını hatırlatıyor
en derinde bir ışık yok
bütün beyaz günler gitti
bütün kara parçalarında
dün kendime ölümsüz olduğumu söyledim
yarın kendimi ihtihara bıraktıp
denizin tam ortasında ölüme şarkı söyledim
ölümün beni dansa kaldırması
kulaklarımdaki aynanın
ve
bütün paralel gerçeğin
adının ben olduğu bütün kahkaların
sahibi yine sadece benim
Bir son
hiç korkmadan o sonzusluktan
hiç bakmadan batan gemilere
dibe
daha çok dibe
taki gözlerimin bana bakıp
güneşe bak! demesine dek
aklımın sınırları
tanrının günlük gerçekleri
şimdi
tam şimdi
beni çağırıyor
en derin çığlığımla beni çağırıyor
çıldırdım
tam dibim de
korktum
ölmek için sustum
kendi kendimi öldürmemem için
uçtum
bütün bulutlara fiyonk takıp
bir son daha buldum
işte geliyor ;
geçtiğim acıların kanıtı adımlarımın gölgesinde saklı
rayları takip edip
kendimi kaybedersem
dilimi unutursam eğer
beni yalnızca ben bulabilmem için
ki buna benden ve tanrıdan
başka hiçkimse dayanamaz
bir başlangıcın
raslantısı olmalıyım
çıldırırsam
özlerim
bu yüzden bunu size anlatamam
bunu anlatmam için
ölümün hayatıma sahip olması
ve benim hayatımı ölümle yerle bir etmem gerekiyor
buna tanrı bile dayanamaz .
ölüm ;
başka bir son bulur
buna tanrı dahi engel olamaz.



Bed | Çığlık İki