Garip ihtiyar yüzde kirli sakal,
Yoktu sevinçle tutacağı bir dal,
Bir de hayatı var ki sanki masal,
Anlatıp duruyor garip ihtiyar.

Otururken gördüm suratı asık,
Belli ki yaralı yüreği kesik,
Oturduğu yer kendi gibi kırık,
Üşüyordu her hal garip ihtiyar.

Baktı elimdeki resme kim dedi,
Dedim resimdeki gönlümün derdi,
Demek gönlün ben gibi şaha erdi,
Diyerek iç çekti garip ihtiyar.

Sustu,konuşmadı,öylece baktı,
Uzak mazilere bir selam çaktı,
Ezik paketten bir sigara yaktı,
Dumanlar içinde garip ihtiyar.

Sordu neden gönlüne dert bu resim,
Kelimeler öldü,kısıldı sesim,
Kaçar iken akşamdan tüm hevesim,
Omzuma dokundu garip ihtiyar.

Döktü içini açtı geçmişini,
Kaybetmiş ihtiyar gönül eşini,
Kırk bir yıl olmuş hala ateşini,
Söndürememiş yanıyor ihtiyar.

Mükafat alınmaz bunca emekten,
Bıkmaz mezar taşına yar demekten,
Tegin sevmemiş sen gibi yürekten,
Yürekten seviyor garip ihtiyar.

Melih Gazi Güner-2015