Çocukluğumun en bebek anında,
eşsiz bir mavilik vardı gökyüzünde,hatırlıyorum.
Yer yüzünün o tatlı pembeliği,
rengarenk ışıklarla süslüydü.

çocukluğumun en çocuk anında,
o masmavi gök yüzü birden karardı.
Gök gürültülü bir yağmur yağmaya başladı,
ağaçları yerinden söken bir fırtına başladı.
Yüzümdeki o bebek gülümseyişi
yerini korkulu bakışlara bıraktı.
Suskun ve kederli bekliyordum,
sonra büyüdümmü ne oldu bilmiyorum,
herşey değişti birden.
Yüzüm eskisi kadar beyaz değildi artık,
saçlarım eskisi kadar sarı değildi.

Çocukluğumun en genç anında,
göğsümden bir sel aktığını gördüm.
Yüreğim kanıyordu.
Sanki kırmızı bir gül açmıştı yüreğimde,
acıyla sevinç karıştı birbirine,
aşık oldum.

Çocukluğumun en büyük anında,
geldi bir üveyik kondu işaret parmağıma,
sevinçle tutmaya çalıştım,tutamadım.
Uçup gitti birden üveyik,parmağımdan.
Bütün çocuklar güldü ben ağladım...

Orhan Karartı