Sabahın alaca karanlığında çıkıyorum sokağa, bismillah.
Serin ve tertemiz sokaklar. Sessiz ve düşünceli bir haldeyim.
İçime huzur veren bir titreyiş kaplıyor bedenimi.
Adım adım lerliyorum sessiz sokaklarda.
Sevinçli ve heyecanlı yürüyorum, arkama bakmadan.
Durdurdum bütün dünyayı, saatler durdu.
Artık ilerlemiyor zaman,
ve ben yürüyorum kimsesiz sokaklarda.
Bir ayaklarımın sesi var, birde hafif rüzgar, kulaklarımda.

Kana kana su içer gibi doyuyorum yalnızlığa.
Huzur diyorum; işte budur.
Bir ses işitiyorum gök yüzünden, ilahii
Kanım çekiliyor, yüreğim duruyor sanki
Ne güzel bir ses, sızı veren, dokunan ve çağıran
Durulurmu hiç bu sesin klarşısında.
Sese doğru ilerliyorum hızlı adımlarla.
Davete koşuyorum.
Yüreğimin ağlamasını duyuyorum.
İlerliyorum kurtuluşa gidercesine.

Varıyorum o büyük mabede.
Kapı, ardına kadar açılıyor.
Ses susuyor, sessizlik başlıyor.
Sağ ayakla giriyor, selamlıyorum.
Safa geçiyor, namaza duruyorum.