Yine efkâr dağından, kar yağıyor serime
Senden esen rüzgârdan, üşüyorum ben ey yar
Madem gönlün bendeydi, cehennemden derine
Niye ittin de gittin, düşüyorum ben ey yar

Ne istedin vermedim, hayat denen bu handan
Göğüs gerdim üstelik acılara bir yandan
Öyle bir an geldi ki, vazgeçtim de bu candan
Neden hala ölmedim, şaşıyorum ben ey yar

Ne dünya umurumda, ne ölüm ne ahiret
Bana bir tek sen vardın, ne olur al ahir et
Bir gün sevmeyi dene, olmaz ise kahır et
Galiba yaraları, kaşıyorum ben ey yar

Utangaç bakışların, yürekte maya tuttu
Davetkâr dı gülüşün nakış nakış umuttu,
Hançer saplı yüreğim, artık sabrı unuttu
Kanayan şu yaramı, deşiyorum ben ey yar

Senli bütün hatıram, artık mazide kaldı
Mutluluk hayallerim, riya dolu bir faldı
Kapattım ben perdeyi, ömür hayli yol aldı
Yavaş yavaş mezarı, eşiyorum ben ey yar



Osman AVCI
Ocak-2015