Bir ev vardı…
Sokağında sayısını bilmediğim
Sevgi dolu adımlarla koşarak
Çocukluğumun şen şakrak oynadığı!...

Bir ev vardı…
Gözlerimden hiç gitmeyen
Zümrüt yeşili manzarası
Pencerelerinden sızan ışığı, tüten bacası
Geceler ne kadar karanlıksa
Üzerinde yıldızların inadına parladığı!…

Bir ev vardı…
Orada öğrenmiştim
Toy gönlüme düşerken
Güzel bakışlarında aşka boyanarak
Küçücük dünyama büyük umutlar sığdırmayı!...

Bir ev vardı…
Bakarken doyamayacağım yüz,
Bir ömür bırakmayacağım diye elini
Kurduğum en güzel düşlerimi!...
Oysa Can…
Oysa tek kalmak istediğim yerde bıraktılar
En güzel, en gerçek hayallerimi!...

Şimdi…
Şimdi bir ev var…
Issız bahçesindeki ağaçlardan
Sarı hüzünlerin düştüğü
Daha dün gibi seyrederken uzun uzun
Anılarla dolu geçmişi
Gözlerimden kocaman bir bulutun geçtiği!...

Gülsüm GÜLMEZ