Kıyısız bir denizin gemisiyim
Pusulamı kaybettim çengelli zamanı ararken
Bir martı kanadına işledim zamanın bilinmezliğini
Ey deryasına hayran olduğum
Olumun yokluğundan mıdır üzülmem
Yoksa senin yokluğundan mı

Bir fırtına esti ta ciğerimde
Beni benimle sallayan
Deryadan bir damla su kaçtı gözlerime
Gözlerim sürgün edildi izini bilmediğim çöllere
Çengelini yüreğimde taşıdığım ’zaman’
Açtığın yaralara yama bulamıyorum
Dur artık ’zaman’

Çürümüş tahtaları parlatıyorum ellerimle
Parçalıyor ellerimi bir sırtlan gibi
Bir damla kan bulaşıyor güverteye
Kendi kanımı kendim temizliyorum

Uzanıyor ellerim merhabasız bulutlara
Susuyorum sabırsız yağmurlara
Ey deryasına hayran olduğum
Ne zaman düşsem hep bi tekme atanım
Ne zaman konuşsam hep bi susturanım ’oldu’
Konuşuyorum işte...
Kelimelerimin yetmediği yerde ’kalemimle’...