Ölüm gibi gerçek sularda kol gezerdi
Gözbebeklerinden acının daimi notası
Ve avunulmayacak kalbi
Tunaların seslenişindeki bir nefesle
Gerçek olan ise yaralı olan göğsünde
Biriken tomurcuk feryatları
Kalipsonun kayboluşundan beri
Yalnızlığın hüküm sürdüğü
Kralsız memleketlerinde
Ölü ruhların cirit atması
Acının hükümlüğünde...

Eftelya...

Gökyüzünde seması ağlak bir yıldızın ellerinde
Kalbinin atması idi belki
Ve uzakların düşleri olan sevdasıyla
Kızıl saçlarına deniz bulaşması
Ve hapis kalmak kuyruğa
Hep kuyruk acısı çekmek
Beter olmak acılar içinde
Hep damlalarının karışması denize
Ve vuslatın hasretinde kalmak
Dua etmek sonra... Kasırgalar koparken
Tüm hayaller uçarken rüzgarın eteklerinde
Son söylenen notanın eksik olması gibi
Benzersiz bir müthişlikte tıkalı kalmak...

Eftelya...

Şimdi ise en beteri denizlerden de uzak kalmak
Gurbetin türküsünü çekmek
Ey leylim ley
Gökyüzü yetmez ki bana, denizle taçlandırılmadıktan sonra
Ağlarken bile görmezsem maviyi, ne diye çekmeliyim bu hayatı zoraki
Nefes alamamak kadar zor benim için
Tuz olmazsa bedenim...
Melodilerim eksik kalmasın
Beni yine al mavi...
Günahlarım silinmişken, beni yine al
Mavi...

Yoksa tüm kuşlar kızıl denizde boğulacak
Yoksa güller kahrından ölecek, anlasana
Beni yine al Mavi...

Yine al Akdeniz...

E F T E L Y A...
(Akdenizi cebinde taşıyan kız... )