Bir zavallı güruhtu, insanlıktan habersiz,
Sanki kumrular gibi, sarmaş dolaş âşıklar.
Zafer mi kazanılır cephelerde sefersiz?
Zahiri hallerinden ders almaz yılışıklar,
Zift karası yüzleri, kâr etmiyor ışıklar.

Ondan bundan geçinir, miras ister payına,
Çıkmışlar da bir kere, girmiyorlar rayına
Akılları erer de binbir türlü oyuna;
Çiftetelli az gelir, ellerinde kaşıklar,
Zift karası yüzleri, kâr etmiyor ışıklar.

Hayâsızca dökülür dillerinden pislikler.
Kulakları sağırdır, ulaşmıyor ıslıklar.
Maddiyata dayalı onlar için dostluklar
Sanırsın ki halleri; “gönüldaşlar, maşuklar”
Zift karası yüzleri, kâr etmiyor ışıklar.

Kırmaz gönül ehlini aklı başta olanlar.
Etrafımızı sarmış, zehir küpü yılanlar.
Kaybetmeye mahkûmdur kalbi nefret dolanlar
Kirlenmişse çeperi çıkmaz o bulaşıklar
Zift karası yüzleri, kâr etmiyor ışıklar.

Bedduası tutmaz da ara vermez ilenir,
Düşmanlıkta mahirdir, bıçak gibi bilenir.
Elde yok avuçta yok, emek vermez dilenir
Yüzlerinde astar yok, utanmaz sırnaşıklar
Zift karası yüzleri, kâr etmiyor ışıklar.

25.01.2015