Ayrılık dünyanın tabiatıymış,seyrinden,
Yürüyorum hey can dağ,tepe demeden,
Kocaman bir yara var,sinemin içerisinden,
Melhem süren olmadı,en derinden,

Yıllanmış bir yaram var kutlanan,
Vuslat görmedi bu can,onca yaşından,
İçim buz tutmuş,şanssızlık dağından,
Yaz güneşi görmedim en derinden,

Boşa dolanmışım köy,yayla ve ova,
Kısmetsizlik dönmüş ayarsız bir koroya,
Hayal bile çok uzak,kaf Dağı’nın ardında,
Derviş oldum dert mırıldandılar,en derinden,

Kuş besledim uçmadan düştü yere,
Ace asker gibi işim,karavana boş tencere,
Hedef açıldı,kurşun işlemez attığım yere,
Zalime dert anlatamadım,en derinden,

Harman dövdüğümde,rüzgar dönüyor tersine,
Bu senede dolu vurdu bak ektiğim,ekine,
Zehirden pınar akıyor,diktiğim fidanın dibine.
Mahsulüm bile bereket vermedi,en derinden,

Baht karaysa,öyle geçer der büyükler,
Nesil geçtikçe,saygısız olurmuş küçükler,
Zamanı gelince herkes çeker gider,
Günü gelince göçecez öteye,en derinden,

Mehmet Kılıçel