Gittin,
Çığ altında kaldı bütün yarınlar,
Ve yarım kaldı şarkılar.

Gittin,
Yüreğimde fırtınalar kopuyor,
Yüreğimde feryat, figân,
Kelimeler üşüyor dudağımda
Yüzüm bir boşluğa dönük,
Bakışım donuk,
Bilmem, kime darılayım,
Kime sarılayım,
Bilmem…
Ben artık bir ayrılık şiiriyim
Her satırım ayrı kanar
Beni kim okusa, ciğeri yanar.

Bir düşün yanağını okşadım yıllar boyu,
Sesine sarıldım senin,
Kokuna,
Nefesine,
Öpüşüne sarıldım,
Sonra çocukluğuma sarılıp uyudum,
Ne acı değil mi baba,
Ben senin kor yokluğunla büyüdüm.

Şimdi hangi iklim ısıtır yüreğimi
Hangi çiçek, ellerin gibi kokar
Yüzüme ılık ılık kim bakar,
Ne zor bilir misin baba,
Yaralı bir yürekte taşımak umudu
Bütün limanlarda,
Ve tren garlarında gülüşünü beklemek
Ne kadar zor bilir misin?

Gittin,
Çığ altında kaldı bütün yarınlar,
Beni bundan böyle kim dinler,
Kim anlar,
Baba.

‘’Şiirin yazılmasına ilham kaynağı olan Osman Vahit Özdal’a teşekkürler,

Osman Vahit Özdal’a ve Baba özlemi duyan herkese armağan olsun.’’


(Şiiri güne yakıştıran seçici kurul üyelerine ve tüm okuyuculara teşekkürler.)



23.01.2015

Serkan Uçar

Bu yılın ilk şiiri.