Gönüller aşılmaz Kaf Dağı mıdır?
Ses verdim sesimi duyan olmadı
Bu devir alemin kör çağı mıdır?
İman edip sözüm uyan olmadı

Yar’in has bağıydı vardığım ilim
Yol açtım yolcuya, uzattım elim
Eğmeden doğruyu söyledi dilim
Gittiği yanlıştan cayan olmadı

Yalanın riyanın olduğu yerde
Metayla konulmuş araya perde
Acep çare var mı bendeki derde
Allâh için hatır sayan olmadı

Ölümcül sancılar sardı solumu
Yen içinde tuttum kırık kolumu
Düşe kalka buldum doğru yolumu
Önüme bir kandil koyan olmadı

Dost bildim, yaptığı gitti gücüme
Demedim, tuz bastım derin acıma
Şafağı özlerken kara geceme
Bir yıldız olup ta kayan olmadı

Senlik benlik yoktur anla sözümü
İkilikten çıkar artık gözünü
Bedenim olsa da Hak’la özümü
Aşkla sevip birdir diyen olmadı

Kendimden kendime yürüdüm durdum
Evvelin sahibi en Bâki yurdum
Geç oldu anlayıp kafama vurdum
Şöyle hakikatli ayan olmadı

Batın-i yazacak gönle düşeni
Sır ehli sevmiyor sırrı eşeni
Kimse yok edemez inan bu şeni
Doğruyu gösterip yayan olmadı

Aşk ile hü
MİM-BÂLAM
Murad-ı Bâtın-i