Gelirsin eve el bebek gül bebek.
Güldürür herkesi aydınlık yüzün.
Sen ki elden ele nazlı kelebek,
Kondukça güle uzaklaşır hüzün.

Delikanlıyken varlıklı anında
Yükselirsin göğe tayyare gibi
Zaman gelir kimse kalmaz yanında
Bir köyde yalnız bir minare gibi

Ömür dediğin tükenir amansız
Sanki kısa bir rüya görmüş gibi
Tarumar olur her yelde zamansız
Köşede örümcek ev örmüş gibi

An gelir seni kimse kayda almaz
Elin böğründe çaresiz kalırsın
Attığın oltalar sulara dalmaz
Tuttuğun her işte hava alırsın

Düşman olur uğruna can verenler
Köküne kibrit suyu döküverir
Has bahçelerde al güller derenler
Düşünce elden dişin söküverir

Sana da gelecek aldanma sakın
Hep komşuya layık gördüğün ölüm
Uzakta değil sana senden yakın
Arana duvarlar ördüğün ölüm

Yunusi mevsimler hep bahar değil
Düştüğün zaman gözyaşın sel olur
Gerçek dostu Allah bil, ona eğil
Dost bildiklerin gün gelir el olur

Ocak 2015 Simav
Yunus ÇETKİN