Yemedin yedirdin bize,
Giymedin giydirdin bize...
Dürüstlük öğretirdin bize,
Bir evliya gibi babacığım!

Nerede o, espirili sözlerin?
Nerede o, ufacık gözlerin?
Sırtını çevirdin sanki bize,
Bir evliya gibi babacığım!

Dünya malına hiç değer vermedin!
Gönlün hep iyilik, hep yardım için...
Başka şeylere hiç yer vermedin,
Bir evliya gibi babacığım!

Kuru bir nefesle düştün yollara,
Yutkundun canını dişine takarak...
Uzandın sana uzanan kollara,
Bir evliya gibi babacığım!


Cuma günü ardı Miraç kandili...
Uçtun gittin o gün yüce Allah’a!
Gelmezsin buraya artık bir daha...
Bir evliya gibi babacığım!

Ölüşün bile sessiz ve habersiz,
Sana öldü demek çok yersiz...
Artık dünya boş ve değersiz,
Bir evliya gibi babacığım!

Gittin, ne ’ah’, ne ’vah’ demedin,
Bir melek gibi sessizce eriştin...
Kimseyi incitmedin, bir ’eyvah’ demedin,
Bir evliya gibi canım babacığım!

Yeşil sancak altında bir sülün gibi...
Döküldü herkes yanıbaşına gülün gibi...
Uzandın önümüze, bu senin ölün gibi,
Bir evliya gibi canım babacığım!

Nihayet sen de kavuştun Sivas’a!
Temiz gönlüne göre verdi Allah’ım...
Sivas’ta bizleri soktun yasa,
Bir evliya gibi canım babacığım!

Uzandın toprağa bir dağ gibi...
Arslanlar gibi fidan boyunla..
Sen ölmedin sanki sağ gibi,
Bir evliya gibi canım babacığım!

Bindokuzyüzdoksandört yedi ocak!
Kaya idin... yuvarlandın babacığım!
Söndü, yuvamızda en büyük ocak,
Bir evliya gibi canım babacığım...

Sivas’ta Yukarı Tekke’desin,
Nur içinde yat! babacığım...
Sana kim ne derse desin,
Sen bir EVLİYA’sın babacığım...

Necmettin Özelçi.
07. Ocak 1994 - Sivas...