Bir insan ki
Uzakları hayal eder ahirete nazar etmez
Basireti durmuş fevkinde değil
Bir insan ki
Yaşın başın almış pekala aklı ermez
Binmiş ölüm merdivenine farkında değil

Bir insan ki
Gözü yükseklerde kalbi haktan gafil
Basireti durmuş farkında değil
Bir insan ki
Yaşın başın almış kupkuru cahil
Kalbim temiz der kendinde değil

Bir insan ki
Hak hukuk der kanun hüküm tanımaz
Adalet terazisinin farkında değil
Bir insan ki
Helal haram lokma yer kul hakkı bilmez
Mideye taş doldurur terkinde değil

Bir insan ki
Nefsine uyar da fetvalar düzer
Gözü dünyevileşmiş toplar dünya malını
Bir insan ki
Kalbi katılaşmış şükürsüz gezer
İmtina eder sormaz fakir fukaranın halını

Bir insan ki
Beden dili de kaktüs sivri dili de
İğneyi kendine hiç batırmamış
Bir insan ki
Kalp kırar dünya yıkar kendi dilinde
İlim irfan meclisine hiç uğramamış
Yusuf Erdoğan