Ey ayrı dünyanın insanı!
Hani ayrı dünyaların insanlarıyız demiştin ya bana
O an, ne geldi aklıma biliyor musun?
Hani küçükken oyunlar oynardık ya seninle
Çocuksu, ve bir o kadar da masum oyunlar

Hatırlıyor musun?
Saklambaç oynardık da sen ondan geriye doğru sayardın
Sayardın da elinle koymuş gibi bulurdun beni
Çünkü kalbinin en derin yerindeydi saklıbahçem,biliyordun
Sonra yakartop oynardık arkadaşlarla
Sen ne zaman ortada olsan,seni yakmamak için ıskalardım bütün top atışlarımı
Biliyordum yakardı top, seni canından ettiğinde en çok da beni
Daha sonra seksek oynardık seninle
Sen ceylan gibi sekerdin gönlümün sınır hatları içerisinde
Ne zaman ki çizgiye değse ayakların;
Sınırdan öteye geçmesin ayak izlerin diye;yanardım
Arasıra da evcilik oynamaya yeltenirdik de
Anne baba olarak yetinirdik sadece,
En büyük hayallerimizdi ne de olsa

Hatırlıyor musun?
İlkokula beraber başlamıştık seninle, ilk okumaya başlayışımızdı
Yanyana otururduk örtülü sıralarda,hayallerimiz yan yanaydı çünkü
Birden aklıma geldi de tebessüm ediyorum,hatırlarsın belki;
Hani okul çıkışında sokağımızın yolunu tutarken
Bir amcanın ’Büyüyünce ne olacaksınız çocuklar?’ sorusuna
’İki sevgili’ cevabını vermiştik ya, hatırladın değil mi?
Çocuk aşkı işte...
Öyle ki hedefler koymuştuk geleceğimizin yollarına
Bir gün öğretmenimiz ev ödevi vermiş ve sen ilk defa unutmuştun ödevini yapmayı
O zamanda sözlü ceza nerde? Okkalı bir tokattı kulağımıza küpe olan
Kıyamazdım sana,el çabukluğuyla değiştirmiştim defterlerimizi
Sen ödevini yaptığın için aferin almıştın her zamanki gibi,ben ise malum
Aferin çok yakışıyordu sana,
Çünkü aferin en çok da sende manasına kavuşuyordu
Güzel günlerdi hakikaten o aferinli günler
O zamanlar aferini hakeden bir de çocukluğumuz vardı bizim
O, daha başka bir güzeldi tabi

Peki ilk ayrılığımızı hatırlıyor musun?
Bana soracak olursan; hiç unutmadım ki hatırlayayım
Önceleri seninleyken bu şehirde;
Hedefler yollara kırmızı halılar serilmeden, yol almayacaktı
Ödevler zamanında yapılacak,her aferin bir kurdeleye tekabül edecekti
İşte o zaman kulaklara küpe olacaktı;
Ödevini yapmadığı için tokat yiyen çocuklar
Öğretmenler o zaman öğretecekti saymayı sevmeyi
Sonraları sensizken;
İlk defa biz olmadan sabah olacaktı akşamlar bu şehirde
Bu şehirde en derin uykusuna dalacaktı çocukluk hayalleri
Ve bir daha hiç bir çocuk boyundan büyük hayaller kurmayacaktı
Sen yoktun
Örtülü sıraların peçesi kaldırılmıştı artık;
Aşikar şimdi, sıraların üzerine kazınmış kara sevdalar

Hatırlıyor musun?
Hatırlatacağım onca şeylerin bir kısmı olduğunu;
Hatırlattıklarımın.

Hatırlatıyorum;
Ayrı dünyaların insanlarıyız demiştin ya bana!
Şİmdi daha iyi anlıyorum seni
Biz, ayrı dünyaların insanları değil;
Aynı dünyanın ayrı insanlarıymışız seninle
Hatırlıyorum