Demet demet akıyor parıltılarım yere,
Benek benek olmuşum, kalp sıkışmış kadere.
Labirent içindeyim çıkış yok kaybolmuşum,
Benim miydi o sanki, uçacak kafes kuşum!

Niye bakıyorsun sen bana öyle, ne oldu,
Sanki gözyaşım saçma, boşuna akıp doldu.
Ben sana baktım diye mi bunları yazarsın,
Yapma, silemem gücüm yok kuyumu kazarsın!

Hece hece yazan ben değilim sensin yazan,
Hani tıp oynuyorduk yalancı, oyun bozan.
Yapmayacağım dedin bir daha bunu sana,
Hala yazıyorsun dur, yoruldum ben dursana!

Elbet bitecek bir gün bitmeyen mürekkebin,
O zaman oturacak yerine bu edebin.
Karalama beyazı artık beyaz kalsın o,
Gözyaşım satırlara yazsın seyre dalsın o!

Anlamıyorsun değil mi nasıl yandığımı,
Sana kanıp yazınca geçecek sandığımı.
Buda mı çare değil der kızarsın her zaman,
Yakıyorsun arkadaş yazdıkların pek yaman!

Çaresize çareler yoktur, çare arayan,
Aşka çare bulamaz sevgiden anlamayan.
Çare yoksa ağlasın, bitmeyecek elemim,
Bırak, çare yok niye yazıyorsun kalemim?

SCKaradeniz [Mr. Lonely]