Karlar yağdı bugünden kara olan toprağa
Toprak beyaza döndü kefeni toprak giydi
Toprağa geldi haktan buyruk canlı toprağa
Öleceksin dedi sen bir anda toprak öldü

Yeniden hayat olmak içinde toprak öldü
Görmeyen bilmeyene unutana bir dersti
Rahman Kullarını çok sever ona ibretti
Ölümden sonra hayat var bunu bil demekti

Farkında ol, olmadan yaşama derde Rahman
Firar etme emrimde sen yanlış düş yaşama
Bak ta ümitsizliğe düşme nefsinle olma
Yaşatanda öldüren dirilten benim anla

Öfkene uyma umut meşaleni söndürme
Benim ipim sağlamdır tutun sakın terk etme
Merhamet af edici beni terk etme gitme
Yaşatanda öldüren dirilten benim anla

Rahman her şeye benim tek Kadir der kuluna
Âleme hayatı ben veren gel sen yoluma
Pişman sen olacaksın girme şeytan koluna
Yaşatanda öldüren dirilten benim anla

Bak o yağan o kara sen ölümü hatırla
Farklılığı hep yaşa sen her zaman sabırla
Nefsini şeytanı her zaman sen hep azarla
Sen koşarak gel bana sen her zaman gururla
Yaşatanda öldüren dirilten benim anla


Rahman der ki kuluna seni aydınlatan ben
Rahmetimden kaçarak giden uzak olan sen
Kulluğunu unutan bana asi olan sen
Bekliyorum gelmeni afım ile her an ben
Yaşatanda öldüren dirilten benim anla

Dimdik olmayan sözler söyler sana güvenme
O çürümüş sözlerin temsil eder bilenme
Nefis ile şeytanın önünde sen eğilme
Bekliyorum gelmeni afım ile her an ben
Yaşatanda öldüren dirilten benim anla

Karlar yağar toprağa kefeni giyer toprak
Ölüm gelir kefeni giyer insan koşarak
Gel sen kapıma kalbin ömrün viran olarak
İsyan edenlerinde sözleriyle gelme bak
Yaşatanda öldüren dirilten benim anla
Mehmet Aluç