0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
774
Okunma
Doğarken yalnız doğan insan
Ağlar yalnızlığına daha yeni doğmuş bir bebek iken
Gidecek eller kollar arar
Yalnız kalınca gözyaşlarıyla annesini arar
Hep bir arayış
Hep bir korku
Yalnızlığın korkusudur bu
Yalnız büyür insan
Annesi babası olsa da
Çığlık çığlık büyüyen bu yalnızlığa
Kimse meydan okuyamaz
Ne ana ne baba
Yaşar insan böylesine yalnız
Sonra biri gelir
Yalnızlığın yerine onu koyar yalnız insan
Onu yalnızlığı kadar severken
Yalnızlığı kadar da korkar kaybetmekten
Ve kaybeder de onu
Onun yalnızlığı olmadığını anlar
Yalnızlık hep başucundadır çünkü
Her insan şanslı olmayabilir
Diğerlerinden geri de kalabilir bazı şeylere
Sevemez bazen
Sevmek onun için suç teşkil eder
O yüzden cesareti de yoktur o kişinin
Her şeyden yoksun yaşar
Yalın ve yalnız...
