Yalnızlık gene çaldı kapımı,
Gönlümün kapanmayan yegane kapısı.
Yalnızlık Allah’a mahsustur,
Bir de zatı halime
Tek başına olmak ne zormuş
Ne zormuş seni düşleyerek uyumak
Seninle yaşamak,
Ama sensiz olmak,
Günlerimin hırsızı Eskişehir de
Hicran yaşlarımın dinmediği bu yerde
Hayatın solduğu ! kederin bedava olduğu!
Ve hancının durmadan doldurduğu!
Bu nahoş ve sarhoş şehirde
Yalnızlık!
Nasılda azabıyla gıyap ediyor
İnsan, iki kelam edecek birini arıyor
Karanlık odanın duvarlarında,
İnsan, duvarlardan bir can bekliyor
Canıma canan olacak
Gamın mesken tuttuğu şehirde.
Şehr-i keder, Şehr-i hazan,
Hicran yaşları gönlüme akıyor bazan.
Ve ben yitik düşlerimi kovalıyorum,
Senin ve benim olan,
Hayın karanlığın çöktüğü zaman...

Hiçbir şey tat vermiyor,
seni sevdiğim günden beri.
Söyle altın saçlı sevgili,
Derya gözlü kaptan,
Gözlerine götür beni,
Çıkışı bulamadığım gözlerine,
Çıkamayacağım besbelli.

Burak Sandıkçı