Bir eldir boğuyor tüm bedenimi
Nefessiz kalmışım oksijen yok mu
Uçsuz bucaksız bir leb-i deryaya
Sebebsiz dalmışım kurtaran yok mu

Elemi savurdum saldım yellerden
Yürekte donanır közü ellerden
Özünü görmeyen densiz dillerden
Nasibim almışım durduran yok mu


Geriye bakmadım dilim vedasız
Kalbdeki her zerre kaldı sevdasız
Umulmadık anda sessiz sedasız
Kapılar çalmışım ses veren yok mu

Terkedip dünyayı tüm hevesimi
Kırasım geliyor bu kafesimi
Mecali tükenmiş şu nefesimi
Menzile salmışım hu diyen yok mu

Saati zamanı bir pula sattım
Dolu dizgin gider ölüme atım
Hep kusurlu muydu benim hayatım
Ne vakit balmışım hiç gören yok mu

Yusufa açılmış kuyu misali
Yaşarken onmamış ölü misali
Her yanı pranga köle misali
Pazarda malmışım el veren yok mu
Ayakta nalmışım yol bilen yok mu.

Ülkü Solugan KARA
3/ocak/2015/bursa