Teknoloji dedikçe kıskaca düşüyorum,
Temmuz sıcağında bile derinden üşüyorum.

Adım atacak yer yok üst üste binmiş evler,
Hayal üstüne çıkmış cüceler ile devler.

İçimdeki endişe ruhuma kök salıyor,
Gövdemde her noktayı ısırganlar dalıyor.

Odalar ışıl ışıl, ayak sesleri kesik,
Herkes ayrı köşede, ayrı sallanır kaşık.

Bu bir çatışma değil işgalin ta kendisi,
Kahramanı gizlenmiş, gölgeler efendisi.

Ziyaretler kısaldı, demir şimdi kapılar,
Tam hilkat garibesi, şekilsizdir yapılar.

Beşeriyet sıkışmış manyetik bir alana,
Ağzı açık bakıyor gökte uçan yalana.

Feraset duygusunu mahkûm etmiş bedevi,
Tam tam dansları sarmış sessiz derin her evi.

Saygı rafa dizilmiş, sevgide anlam kaymış,
Şekiller başka yerden, bakışlar kökten baymış,

Ninem televizyondan âlemi seyrediyor,
Dedem huriler görüp kendince meylediyor.

Çocuklar ayrı dünya parmaklar makineli,
Sanki tırnakla kazar sonu gelmez tüneli,

Arada garip sesler ortama renk katıyor,
Baba ayakta durur evlatlar yan yatıyor.

Ben tellere mahkûmum, uyuşuyor ellerim,
Ne kadar adım atsam, boşa çıkar yollarım.

Şimdi nerdeyim diye zihnimi yoruyorum,
Anlamsız çırpınışla yerimde duruyorum.

Asrın deli baltası zihnimden semiriyor.
Bu anlamsız sorular ruhumu kemiriyor.