Kalbimde ki acının tek sahibi sensin,
Çektiklerimin şahidi Allah.
Umarım sende benim gibi kefeni giyersin,
Umarım sende bir gün sevilmeden seversin.

Gönlümde ki aşkın yaktı kavurdu,
Sensizliği kabullenmek çok zordu.
Sen gideli ise bu kalp atmaz oldu,
Bu masum çocuk çok yalnız.

Her baktığımda etrafım kalabalık,
Ama bilmezler acım sevdalık.
Neden hep bende bu bahtsızlık,
İşte bu çocuk çok yalnız.

Ben sadece ADAM gibi sevilmek istedim,
Sen ise benim aşkımı kör ettin.
Çok saygısız ve nankörsün bilesin,
Bu çocuk çok yalnız.

Öyle yürekten bağlıydım ki sana,
Kimseler silemedi bende ki seni.
Her gün umudumdu sana kavuşmak,
Bir umuttu seninle aynı yola baş koymak.

Herkes gitti,
Sen gittin.
Bir ben kaldım,
Dertli ve çaresiz.
Acılar içinde ümitsiz.
Tek ben kaldım,
Sevgisiz ve yaşamdan zevk almayan birisi olarak.

MücahitYILMAZ 30.12.14. İstanbul