Sevmek midir,
İnsanı bitiren ?

Yoksa,

İnsan mıdır,
Sevgiyi bitiren ?

Hepimizin klbinde,
Aşk yarası.
Cekmeyen varmı ?
Aşk’ın acısını ?

Aşkın zaten acısı güzel,
Bakmayın biz aşık olmayı değilde.
Acının kendisine aşığız.

Bu böyle gelmiş,
Böyle gider.

Dün gece ansızın geldin aklıma,
Söyledim kendime boşver ağlama.
Değmezki o akan göz yaşına,
Uyan artık uyan değmez ki ona.

Feda ettim ben sana,
Seven bu kalbimi.
Hedef değildi bu,
Görmedi sevgimi.

Nelerede katlandı bilsen bu yürek,
Uğruna ölecek kimler vardiki ?

Bu benim yüreğim,
Başka sevdim.
Kopardım diri diri,
Yoluna serdim.

Değmedi alcak,
Sen sevemedin.
Haşat ettim bu kalbimi,
Ben seninleyim.

Uğruna ölecek,
Bir aşk vardıki.
Maziye karıştı,
Yalanların gibi.

Sahte tebessümüne,
Kandım belki.
Sende biraz sevseydin,
Ne olurdu san ki ?


Dün gece ansızın geldin aklıma,
Söyledim kendime boşver ağlama.
Değmezki o akan göz yaşına,
Uyan aritık uyan değmez ki ona.

Özlüyorum seni her gece,
Her an her dakika ismi dilimde.
Soruyorum kendime bu hasret niye ?
Sevgimin bedeli bu muydu diye.

Kör olmuş gözün,
Aşkımı görmüyor.
Duygusuz kalbin,
Bana inanmıyor.

Kahretsin !
Kalbim seni sevmiş.
Senden başkasını,
İstemiyor.

Yürüdüğüm yollar,
Bana zor geliyor.
Sensiz saatler,
Gecmek bilmiyor.

Hıçkırarak ağladım ben her gece,
Kirpikler ıslanmış günahı ne ?
Duvarda resmine bakıyorum yine,
Efkarlıyım ben sıgaram elimde.

İçime çektim tiribim oldun gene,
Bırak beni mutluyum ben böyle !

Umud’da vardı,
O da şimdi bitti.
Aşkımız vardı,
Silindi gitti.

Ben sensiz,
Sen bensiz yarim.
Mutlumusun sen,
Söyle şimdi.

Değerini bilmek gerekirdi bu aşkın,
Ne sen bensiz mutlu.
Ne ben sensiz umutlu,

Gözlerimden öpme,
Ayrılıkdır derdin.
Gözlerinden öpmedim,
Peki ayrılmadık mı ?

Mücahit yılmaz@ 2009’