Sevgilerde yetmeyen bir şeyler var..
Sanki bir bulutun arkasında gizli bir kapı..
Bir sisin ardında birini, birine hatırlatan bir cümle..
Kimsenin çekmeye gerek görmediği garip,
Fotoğrafları ardı ardına çekip biriktirmek..
Sonrada ruhunun mağrasın da seyre dalmak gibi, insan benliği..

Sizi koşulsuz ve ömür boyunca seveceğini söyleyen sevgili..
Bir gün yorulur ve artık bir başkasına sunar sevgisini..
Bir Kadının / Bir Erkeğin birbirine oynadığı,
Bitmez tükenmez sanılan oyun bitiveriyor bir anda,
Yapay senaryolarda, çıkış arıyor kendilerine sevdalar..
Ve lekesiz sanılan mutluluğu benekler basıyor sanki..
Buruk ve kirli tadı kalıyor düşkırıklığının…

Sevgilerde yetmeyen bir şeyler var..
Kadın olmanın / Erkek olmanın önceki haline dönüyor insanlar..
Önce eksik ve yetersizlikleri kendinde arayıp ,labirent içinde kayboluyorlar..
Sonra coşkulu bir rüzgar şişiriyor hırçınlıklarını,
Suçlamak daha kolay geliyor, gururun kaprisine..
Kadın,erkeği / Erkekse, kadını eziyor ürkütücü bir öfkeyle..
Ve tükeniş kavrıyor, çoğalamayan birliktelikleri…

Terk edilmişlik ve terk etme, büyük bir katil heyecanıyla,
Hüküm sürüyor , ömürler de..
Ve Kadınlar / Ve Erkekler yabancılaşıyor,
Aşk denilen yüce kutsallığın içinde..
Yıllar sonra, çok sonra, sonsuz hatırlayışla..
Asla yatışmayan pişmanlıklar, biriktiriyorlar..
Kalplerinin hafızalarında…

29/12/2014