gamlı bir dumana resmedilmiş bir resim gibiyim yar
kaç harfimi nakşettin hiç yer bulamadığım yüreğine
bir göz kırpışı sonrasıydı her hal sildiğin resmimi
hiç bir siluet kaldı mı
ismimin köküne döktün kibrit sularını
aşkına tutturduğun yüreğimi ateşten de beter ettin
sindim bende
bil ki ne bir ismim
inan ki ne de bir cismim var sende

gönül ipini koparış ta neden ulur ki insan
ördüğün sanılara yeğ tuttun beni
bir anlık titreyişle içinde ki istem dalgası ile
sonrası mı bir parça göz büyümesi korkuyla
topu topu incir çekirdeği kadar
bil ki ne bir heyecan
inan ki ne de bir beklentim var

narkotik duygular kesiyor nefesimi
tıpkı bir nikotin saldırısına uğramışçasına
tüm damarlarım tıkalı
yüreğine çöken bir sızı oldum gözünde
ilk duygu da bir huzur verdim yüreğine
bilemedim ki gönül tütsülenirse esişte sam olup gider
-oysa ki bu can ne kadar da sıra dışıydı benzerlerimden
ne gördün nede bildin-
sonrası mı bir kaydırak işte uçan avuçlardan
bir hiç dalgasından yere düşendir belki de
bir ölümün bir nefeslik öncesidir belki de

canımızı çaput yapıp her önümüze geleni silip süpürdük
artık söndü o eski parlak neonlar
kısasa kısas oldu aşk
ne kadar ekmek o kadar köfte misali
oysa anımsanmış olmak isterdim sevdiğim
her yerde ve her an kokum ve siluetimle
içinde mutlu düşlerin olmayı
gözlerinde çakmak çakmak ışık olmak isterdim
canım canına can olup
emek güven ve vefa içinde sonsuzca sevgiyi ısıtırdım

oysa ki şimdi kaldım mı ortada içimdeki velveleyle
meğer ki sevgiyle de kalınabiliyormuş cehennemde

ve hatıram olsun sana
canımdan verdiklerim yar
hatıran olsun bana
zerk ettiğin zehirler cana
olsun be hatıram yaşattığım her şey sana
hatıran olsun her yudumlayışta ki boğuluşum
yüreğine nakış nakış işlediğim sevgileri de
ne varsa al ve git hatıra diye aşka
geriye ne kaldı ki tatsız bir hayalden başka

dur hele!
unuttun almayı hakkın kalmasın
tüm aldıklarının yanına bunları da koy
-helali hoş olsun-
-helali hoş olsun-
-helali hoş olsun-…



(28.12.2014) AZAP…