Efkârı umumiye bilmiyor sol yanımı
Tutuşan yüreğime kar yağar ince ince
Herkes kendi derdinde duymuyor isyanımı
Neden felek vuruyor böylesine sevince

Düşen kar ateş olur o feleğin çarkında
Tebessümler yok olur ağlayamazsın bile
Buzlar erir yaş olur akar gönül arkında
Geceler matem olur susar yalnızlık ile

Bir an bir sancı düşer gönül eşini arar
Tüttürürken dumanı akar göz yaşı akar
Tabakası elinde sabaha tütün sarar
Birini söndürmeden alır birini yakar

Umudu yitirmeden saklarken sol tarafta
Adı bir nağme olur hiç dilden düşmez o yar
Bu dünyada olmazsa buluşmak var arafta
Verilen söz tutulur söz namustur ya da ar

Birden bire irkilir yalnız ve sakin gece
Eşsiz bir ezgi dolar bir an gönlü hoş eder
Yıldızları ışıtır hayaldir gelen ece
Uyanınca rüyadan maşuk olur derbeder

Kutsanır semahlarla ölüm olur vuslatı
Pir mevlana aşkına döner durur ve yanar
Başka dünyaya doğru çevirir sürer atı
Rabb’ine kavuşurken yine yârini anar

Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN