yanıyor kalbimin mumları
araken seni baharlarda
ağlıyor ufkumun bulutları
sorarken seni baharlara
gitme demek gelmiyor içimden
kalda demek geçmiyor KALBİMDEN
ne gidebilirim nede kalabilirim yolculuk vaktini bilemem çünkü ben

şimdi hüzünlü bir ney sesi eşlik ediyor yolculuğuma
sanırım gitme vakti geliyor
bak işte gideceklerde burada bekliyor
dünya bir istasyon muş meğer
binenler gidiyor kalanlar yaşlı gözlerle el sallıyor
ve hasretle seferin kendine gelmesini bekliyor
ne yolcular almış bu tren
ölüm bu göz açıp kapatıncaya gelir belki hem
yaşlısı genci yok bu yolun vakti gelen alıyor bavulunu
koyuyor içine emeklerini işlediği amellerini
ve gidiyor
neden bakıyorsun gözlerime öyle içli içli çınar ağacı
kaç seven serinledi gölgende
yada köklerinde mezar taşları
belkide hasretle akan göz yaşları
sende amerikanın zulmune ağlıyorsun değiilmi
öldürülen bebeklere akan kanlara ağlıyorsun biliyorum
belkide furkan doğana yada çağlardaki şehitlere ağlıyorsun
ben biliyorum sen her düşen bombayla zalimlerin zulmune haykırıyorsun
sen kefensiz hasırlara sarılan huseyne ağlıyorsun
sen susuz gide askere oklanan ali ekbere ağlıyorsun
sen belkide her yerde yaşanan islam şehitlerini salavatlarla uğurluyorsun.....