ne kadar kırılgan şu zaman denilen mefhûm?
tek damla gözyaşında dünyalar parçalıyor
tek nefesin izbelerinde ne yangınlar peydahlıyor
tek atışında kalbim nasılda parçalanıyor
ayrılık saatlerine dayanamıyor yüreğim
kırık zaman dilimlerinde milyonlara ayrılıyor benliğim
akıp geçerken kaybolmaya koşarak giden saniyeler
bir takvim yaprağında sırılsıklam kalıyor mazi
bilmiyor güneş halimi; ay bile habersiz yangınlarımdan
yıldızların kimsesizliğine arkadaş oluyorum yalnızlığımda
uzaklarda bıraktım nefesimin sıcağını biliyorum
lezzeti yok ruhumdaki çırpınışların; gözlerin uzakta olunca
buzdağında hayaller kuruyorum sevdiğimden uzaklarda
kutuptaki beyazlıkları siyahlaştıran ıstırabın eşliğinde
sıcaklığın tenimde gezinirken benliğim nasıl yanıyor
nasıl çırpınıyor; talihsizliğimin bana yaşattıklarına
her nefesime yüklüyorum gözlerinin sıcaklığını
her sabahıma seninle uyanıyorum
her akşamım hayalinle merhaba diyor yangınlarıma
bilemezsin
bilemezsin yıldızları nasıl diziyorum karanlığın sonsuzluğunda
iki hece altı harf ismin çıkıyor gökyüzünün kuytularında
gözlerini yerleştiriyorum güneş misali karanlığın tam ortasına
dudakların gülümsüyor; kimseye göstermiyorum
yüreğin nasıl atıyor sen bile bilemezsin sevdiğim
tenimde alev alev yandığını bilemezsin
gözpınarlarımdan yanaklarıma nasıl aktığınıda
titreyişlerimin en yakıcı dilimde seni nasıl andığımıda
bilemezsin
kırık bir mızrabın hicran kokan nağmelerine nasıl ağladığımı
nasıl hüzün doğradığımı bilemezsin uzak diyarlarda yalnız başıma
ne kadar kırılgan şu zaman denilen mefhûm?
tek damla gözyaşında dünyalar parçalıyor
ağlayan benim sevdiğim; dünyanın öbür yanında
sanma ki; bulutlardan yağmur damla damla yağıyor...

Metin Kaya İLHAN
Faroz
TRABZON