Dereler coşmuş yollara taşmış
Çiçekler bahar diye tomurcuk açmış
Sevdaların uykususeherde kaçmış
Ben kendi kaderime bakıp,ona yanarım

Yıllar beni alıp da yele götürdü
Yağmura yakalatıp sele götürdü
Dikenli bir bahçede güle götürdü
Ben şimdi kendi dünyama değil ,ona yanarım

Tükendi artık hevesim iştah kalmadı
Çok uğraştım hayallerim menzile varmadı
Çabaladım, didindim, ama sensiz olmadı
Kendimii bir türlü anlatamadım ona yanarım

Çok şey mi istedim kısacık hayatta senden
Hep bahane buldun bir şey gelmez elden
Bir ara uçurdun ayaklarımı, kestin yerden
Bütün ümitlerim tükendi, ben ona yanarım

Kul Özcan’ım gözümde artık yaşım kalmadı
Felek vurdu tokadı ekmeğim aşım kalmadı
O cemale sürecek benim başım kalmadı
Bu kadar vebali nasıl taşırım, ona yanarım 19.05.2014
Abdulhamit Özcan