Hayallerim vardı benim.
Gerçekleştirmek,
Ve!
Onları günü gelince birer, birer yaşamak istediğim.
Suya düştü.
Sel geldi, aldı götürdü
Ömrümün sonu yaklaştı, hiç biri gerçek olmadı.
Boşa gitti, hayallerim.
Emellerim.

Hayallerim vardı benim.
Her akşamın ufkuna bakarken kurduğum
Ve!
Uykusuz geçen uzun bitmez gecelerimde
Dört duvar arasındaki, yalnızlığımda
Allah’a yalvarıp durduğum.
Boşa gitti, hayallerim
Emellerim.

Hayallerim vardı benim.
Düşmanımı, kendime dost yapacağım
Dostla düşmanla barışık, huzur içinde konuşacağım
Ve
Hayatımın hazanında dertlerden tasalardan uzak huzur bulacağım
Yüzümün güleceği
Gözlerimin, ışıl, ışıl parlayacağı
Nedense şimdi, hayal kırıklığına uğradım
Hüsranı yaşıyorum, ömrümün şu son baharında
Boşa gitti hayallerim
Emellerim.

Hayallerim vardı benim
Meğer ben
Boş yere hayaller kurmuşum, boş yere beklemişim
Dert geldi,
Bula, bula beni buldu
Ne hayallerim kaldı ne de, emellerim
Yedim,
Künde üstüne künde
Ve nihayet boşa gitti hayallerim
Emellerim.

25 Aralık 2014-12-25
Ahmet Yüksel Şanlı er