Gökçe büyüyordu elimin ayasının kesiğinde
Bir anda açıldı Bab-ı esrarım
Kalemime doldu yazılmamış kent masalları
Kaldırımda çocuklar cam bilye diziyor
Masum bakışlarında yapışmış sefaletin izi
Menevşeyi güneşin soluk yüzüne bandım
Bir tutam güneşi çaldım kardelen âşkına



Gökçe büyüyordu elimin ayasının kesiğinde
Hazan çökmüş puslu baharların dibine
Saksılar kırık açmadı yedi karanfiller
Soluğumu soğuk sokak taşlarına vuruyorum
Yüreğim hançer biler gurbetin örsünde
Bastığım yer oturduğum bank buzkesiği
Anlıma yazılmış yazgım değişmez kaderim



Hangi güle elattıysam başkası kaptı
Hangi gözlere baktıysam sahibi vardı
Rüyalarımı taşa çaldı puslu geceler
Hüzün parçalar aynadaki buğulu yüzüm
Güneşe bir tutam naftalin sürdüm
Attım kendimi perîlî eski sandığıma..
Gökçe büyüyordu elimin ayasının kesiğinde